อะดีนาลีนหลั่งที่ 7 คต
Pour of Adrenaline at Jed Kod
รูปถ่ายชุดอะดีนาลีนหลั่งที่ 7 คต
เจ็ดคตเป็นทริปที่ตั้งใจไว้ว่าจะไปตั้งแต่เมื่อสองเดือนก่อน ทำไปทำมา ก็มีอันให้ไม่ได้ไปซักที มาสัปดาห์นี้ (9 สิงหาคม 2552) ก็ได้จังหวะกะว่าจะไปกันเพียงลำพังกับน้องลี เด็กถือกล้องแค่สองคน ไม่รู้ว่าข่าวแพร่สะพัดไปเข้าหูแกงค์ร่อยหลอได้อย่างไร ก็เลยมีก๊วนอยากไปเจ็ดคดเพิ่มมาอีกเจ็ดคน รวมผมกับน้องลี เป็นเก้าคนพอดิบพอดี
เราออกเดินทางกันเช้ามืดวันอาทิตย์ที่ 9 สิงหาตีห้านิดหน่อย ขับรถยนต์ตามกันมาถึง ศูนย์ศึกษาธรรมชาติและท่องเที่ยวเชิงนิเวศเจ็ดคต - โป่งก้อนเส้า 7 โมงเช้า
วันนี้ฟ้าไม่เป็นใจ อากาศขมุกขมัวครึ้มฟ้าครึ้มฝน มีฝนตกลงมาหยิมๆ พอให้กังวลใจ ว่าวันนี้จะได้เขาป่าหาเห็ดได้หรือไม่
ที่แรกตรงอ่างเก็บน้ำ เก็บรูปตรงนี้ได้ไม่กี่ใบ ฝนก็ทำท่าจะหนาเม็ด พวกเราก็เลย ออกสำรวจแหล่งเสบียง ไปติดต่อที่เจ้าหน้าที่ศูนย์ฯ ก็รู้ว่าที่นี่มีอาหารบริการด้วย โอ้ ดีมากเลยกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ไม่อดตายแล้ว หลังจากท้องอิ่ม พวกเราก็ไปเก็บภาพกันที่จุดชมวิว วันนี้ยังมีหมอกให้เห็น เข้าใจว่าเป็นไอชื้นของอากาศ ก็ได้บรรยากาศดีเหมือนกัน ดูรูปสิ
พวกเราซึมซาบกับอากาศปลอดโปร่ง สบายๆ ชิวๆ ตรงจุดชมวิว ได้พอสดชื่นมื่นหัวใจ ก็หาเรื่องเข้าป่า หาซับเจ็ค ต่อจุดหมายคือน้ำตกเจ็ดคต ที่ป้ายบอกระยะทาง 1.2 กิโลเมตรถึงเจ็ดคตเหนือ
เล่นเอาผมเป็นกังวลเหมือนกันว่ากรูจะไหวไหม ก็ได้แรงเชียร์ แรงใจจากสมาชิกแก็งค์ร่อยหลอ ผมได้ใจก็ต้องจัดไปกันเลย เจ็ดตคเหนือ เจ็ดคตไหนก็ไปกัน
เดินทางผ่านเส้นทางในป่าธรรมชาติแบบเรื่อยๆ มาเรียงๆ ก็ดีอย่าง ไม่ค่อยเหนื่อยมากนัก มารู้สึกว่าแบตที่เติมมาเมื่อเช้าจะหมดก็อีตอนจะถึงน้ำตกเนี่ยแหละ โอนี่ละนะสังขารมันไม่ใช่ของเรา เพราะมันบังคับไม่ได้
ในที่สุดก็มาถึงจนได้ "เจ็ดคตเหนือ" ได้นั้งพัก กินน้ำ สูดอากาศได้เต็มปอด ทั้ง 2 ปอดเต็มๆ ก็รู้สึกว่าเเจ้สารอะดีนาลีนหลั่งออกมา และทำให้สดชื่นมาก นี่ละ ความสุขที่สัมผัสได้จริงๆ ตรงนี้มีการ สอกแทรกเรื่องการถ่ายรูปน้ำตกให้สมาชิกแก็งค์ ฯ ได้รู้ ว่าถ่ายสายน้ำตกให้ฝุ้งต้อง ใช้สปีดชัตเตอร์ ต่ำๆ เข้าไว้ วัดแสงให้สมดุลย์ ฉะนั้นต้องหรี่รูรับแสงให้แคบๆหน่อย
พวกเราอยู่ตรงนี้กันนานหน่อยเพราะเหนื่อย สักพักเจ้าแป๊ด สมาชิกแก็งค็ ผู้ทำหน้าที่แนฝวิเกเทอร์ ก็มารายงานว่า เห็นช่องทางให้ไป เจ็ดดคตกลางแล้ว มันบอกว่า มีต้นไม้ใหญ่แผ่รากไม้อยูในลำธารอย่างงามแหล่ม มันว่าอย่างนั้น
เดือดร้อนอีกแล้วกรู คำว่าอย่างงามแหล่ม ทำให้ทั้งแกงค์สะเทือนใจอย่างแรง ต้องไปใช่ไหม ? ว่าแล้วก็ต้องเคลื่อนย้ายแก็งค์ ด่วน ทางเดินที่ไม่มีแนวทางว่าจะไปทางไหน แต่มีป้ายชี้ลงไปตามเส้นทางของน้ำไหล
แต่น้องแป๊ดบอกให้ปีนขึ้นไปข้างบน ป้ายบอกให้ลงไปข้างล่าง เอาหละ ต้องถึงทางสองแพร่งแล้ว เลือก ว่าจะเชื่อป้าย หรือเชื่อไอ้น้องแป๊ดด พวกเราทุกคนเชื่อน้องแป๊ดด ก็โอเค ถือว่าทำหน้าที่นี้ได้ดี ตรงนี้เราเก็บภาพได้นิดหน่อย
และดูว่าเส้นทางที่จะเดินต่อไปอีกหดหายไม่มีวี่แววว่าจะไปต่อได้ ถ้าไปต่อ เจ็ดคตใต้ เจ็ดคตใหญ่ พวกเราต้องแปลงกายได้ ไม่เป็นลิง ก็ต้องเป็นปลา เนื่องจากต้อง ปีนป่ายหิน หรือไม่ก็ต้องไปตามสายน้ำ หลังจากประชุมแก็งค์มติ ก็ออกมาอย่างเป็นเอกฉันท์ ว่า กลับเหอะ กรูหิวแล้ว และเหนื่อยด้วย
เราใช้เวลาเดินออกจากป่าธรรมชาติแบบเกียร์หนึ่งพึงระวัง เพราะต้องประหยัดพลังงาน อันนี้ไม่ใช่จิตสำนึกดีนะ มันหมดจริงๆ ผมออกมาจากเส้นทางธรรมชาติกลุ่มสุดท้าย เห็นสมาชิกแก็งค์ฯบางคนปูเสื่อนอนแบบหมดสภาพจริงๆ
จะอย่างไงก็ดี เจ็ดคดถือเป็นทริปที่ทำให้ อะดีนาลีนในร่างกาย ของผมและแก็งค์หร่อหลอหลั่ง และมันทำให้คนอย่างผมมีความสุขมากๆอีก 1 ทริป
ขอขอบคุณแก็งค์ร่อยหลอที่น่ารักทุกคน
ด้วยรัก
นิโรจน์ ศรีประสิทธิ์
Pour of Adrenaline at Jed Kod
Salaburi 2009 Agu.
Photo & Story : Nirot Sriprasit, nirots@cppcnet.com, nirots@hotmail.com
Web a Photo & story about Gimlung : http://gimlung.blogspot.com
บทความ
